Χοιροβοσκός ο Αναγνώστης

Με τη συμπεριφορά μας, με τις πράξεις μας, γεγονότα και λόγια, υφαίνουμε τη παραχάραξη μας πού ολοκληρώνεται σκλαβωνον­τάς μας. Αντί να είμαστε μπροστά στο Θεό κριτές των λόγων και των πράξεων μας, αντί να τα κρίνουμε στο δικαστήριο της δικής μας συνείδησης, όπου ειδικώτερα κατοικεί o Κύριος μας, ενδιαφερόμα­στε μονάχα για τ' αποτελέσματα που δη­μιουργούν στους πλησίον. Οταν μας παι­νεύουν και μας χειροκροτούν, επιμένουμε σ αυτούς, εγκαταλείποντας εκείνους πού μας καταλογίζουν πνευματική φτώχεια ή μικρό πνεύμα. Κι έτσι, οδηγημένοι από την κρίση των άλλων, στο κόσκινο αύτού του κόσμου, υφαίνουμε τις αλλεπάλληλες πράξεις μας που καθώς συσσωρεύονται και αποσαφηνίζονται, δημιουργούν τον χαρα­κτήρα μας μπροστά στον κόσμο, χαρακτήρα πού πιέζει και συμπνίγει τον αυθεντι­κά δικό μας χαρακτήρα, πού μπροστά στον Κύριο είχε βλαστήσει στην αναγεννημένη άπ' το βάπτισμα ψυχή μας.

Και βρισκόμαστε μ' ένα εγώ πού μας διαμόρφωσε o κόσμος, ή πού πλάσαμε εμείς σκλαβωμένοι σ' αυτόν, κι όλη μας η προσπάθεια συγκεντρώνεται στο να είμα­στε πιστοί στο ρόλο που δεχτήκαμε να παίξουμε σ' αυτή την άθλια σκηνή ώστε να κερδίσουμε όσο γίνεται περισσότερα χειροκροτήματα. Κι όταν φαίνεται να υπο­τιμάμε τα χειροκροτήματα και να ζητάμε μόνο τη δική μας ευχαρίστηση, ίσως βρι­σκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση, γιατί τότε σκληρυμένοι από την σύμπτωση μας με το ρόλο μας, τον ερμηνεύουμε για δική μας ευχαρίστηση με αλαζονικό αυτοθαυμασμό.

Είναι τρομερό πράγμα να ζεις σκλάβος του εγώ που ο κόσμος μας έδωσε, να είσαι πιστός στο ρόλο χωρίς να βλέπεις έξω από το θέατρο την απέραντη λαμπερότητα τ’ ουρανού και την τρομερή πραγματικότητα τον θανάτου, να πρέπει νάσαι λογικός μέσα στο θάνατο. Ο δύστυχος ηθοποιός αισθά­νεται έναν οξύ πόνο, αλλά δεν μπορεί να παραπονεθεί ούτε να κλάψει, γιατί το κοινό θα τον σφύριζε, κι αν και θα ήταν άνθρωπος ειλικρινής, θα ήταν κακός ηθο­ποιός. Οταν λέγεται πώς ο κόσμος είναι μια κωμωδία, δεν στοχαζόμαστε τι τρο­μερό είν’ αυτό.

Γρήγορα ο φτωχός ηθοποιός θυμάται πως θα τερματιστεί η κωμωδία και δεν ξέρει πως να ξεφύγει από την αμηχανία του κι αν ίσως τότε έκλαιγε, έξω από τον ρόλο του, το κοινό θα 'λεγε : ο καημέ­νος, είναι τρελός. Ελευθερία, Κύριε, Ελευθερία ! Πού να ζεί σε Σένα κι όχι σε κεφάλια που θα κατα­λήξουν να γίνουν σκόνη.

Αυτό το εγώ πού μου έδωσε o κόσμος θα χαθεί εξαντλώντας τους στοχασμούς του, και μόλις θ' απομείνει ένα όνομα. Πώς ζώντας μ αυτό το εγώ, δεν φρικιούσα μπροστά στο μηδέν ; Αλλά το εγώ μου, αυτό πού Εσύ ανάσυρες άπ' το μηδέν, θα ζήσει σε Σένα. Θα παραξενευτούν από την αλλαγή, χωρίς να παρατηρήσουν πώς δεν υπάρχει καμιά φυσική αλλαγή. Το μόνο πού υπάρ­χει είναι πώς ο Μιγέλ πού αυτοί γνώριζαν, εκείνος τον θεάτρου, πέθανε, και πεθαί­νοντας ελευθέρωσε τον πραγματικό κι αιώνιο Μιγέλ, αυτόν πού κατάπνιγε και καταπίεζε, μαζί με κάθε τι πού ήταν καλό μέσα του...

Θέλω να ζήσω μέσα μου, όπου έχω τον Θεό μου, κι όχι με κείνους, θέλω ελευθερία. «Το εγώ μου, να μου ξεριζώσουν το εγώ μου» κραύγαζε ο Μισλέ. Ισως δεν ένιωσε o ίδιος ολάκερο το τρομερό βάθος αυτής της κραυγής.

Πόσες άγιες προθέσεις, πό­σες ιερές διαθέσεις, πόσα ουράνια καρδιοχτυπήματα, πνιγμένα και νεκρά άπ' το βάρος αυτού τον πιθήκου μας, αυτού του ψεύτικου εγώ πού η διαγωγή μας προς τον κόσμο διαμόρφωσε μέσα μας. Ελευθερία, ελευθερία ! «Ο δε Κύριος το πνεύμα εστίν ου δε το Πνεύμα Κυρίου, εκεί ελευθερία. (Β' Κορ. γ' 17). «Τις με ρύσεται από τον σώματος του θανάτου τούτου» ! κραύγαζε ο Απόστολος. Ποιος θα με σώσει - μπο­ρώ να πω - άπ’ αυτό το φάντασμα του θανάτου, από αυτό το εγώ πού με φόρτωσε ο κόσμος !

Η Αλήθεια θα μας ελευθερώσει, μας λέει ο Χριστός (Ιω. Η' 32). Τι είναι, επο­μένως, το νάσαι ελεύθερος παρά να θέλεις αυτό πού επιθυμεί ο νόμος ; Η μάλλον, αρκεί να ελευθερωθείς άπ' το νόμο δια του ιδίου του νόμου, επιθυμώντας εκείνο πού επιθυμεί η αιώνια Αγάπη. Γενηθήτω το θέλημα σου. Από κει ξεκινάμε για την ανθρώπινη παντοδυναμία, τη δυνατότητα να μπορείς κάθε τι που θέλεις, γιατί θα μπορείς να θέλεις μονάχα αυτό που μπο­ρείς να πετύχεις με το να εμπιστεύεσαι στη Χάρι.

Μiguel Unamuno

To κατεβάζετε ολόκληρο άν διαβάζετε Ισπανικά εδώ.

Γεώργιος Χοιροβοσκός | Τρίτη, Απριλίου 03, 2007 | 9:57 π.μ. | Διεύθυνση Παραπομπής