Ομάρ Καγιάμ – Ρουμπαγιάτ
Να συγκρατιέμαι δεν μπορώ πάντα... μα τι να κάνω;
Γι' αυτά μου τα φερσίματα πονώ... μα τί να κάνω;
Στο έλεος Σου μοναχά πιστεύω το μεγάλο,
Και ντρέπομαι πού με θωρείς Εσύ... μα τί να κάνω;
Νάν' τα μυστήρια σκεπαστά ταιριάζει από τους ποταπούς,
Και σκοτεινά τα μυστικά πάντοτε νάναι στους τρελούς.
Κάθε σου πράξη ζύγιαζε πώς θα φανεί στους άλλους,
Και κρύβε τις ελπίδες σου πάντα μακριά από τους πολλούς.
Σελ. 48
Μετάνοιας κάθε τάξιμο παράτησα και πάλι,
Κι έτσι τη θύρα σφάλισα της καλής φήμης πάλι·
Μ' αν φαίνομαι σαν παλαβός άδικα μη με κρίνεις,
Με της αγάπης το κρασί έμέθυσα και πάλι.
Σελ. 44
Εκδόσεις Κότινος, 2007
Παντελή Μπουκαλα - Η ποιητική φιλοσοφία του Ομάρ Καγιάμ.
Κύριε Γιώργο μπείτε σας προτείνω το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, σε στίχους Ομάρ Καγιάμ. "Τρία ρουμπαγιατ"
(το έχω και νταουνλοαντ στο μπλογκ μου)
Σφάξε κανιά γρούνα να ματσλίσουμε κάνα αυτί!
Posted by spirosvii | 1:59 μ.μ.
Σπύρο, τρελλό παιδί,
σωστός... Εύχομαι τα καλύτερα στην Θάλεια:)
Posted by Γεώργιος Χοιροβοσκός | 3:25 μ.μ.