T.Σ.Έλιοτ – Έρημη Χώρα
Ποιός είναι ο τρίτος που βαδίζει πάντα πλάι σου;
Oταν μετρώ, υπάρχουμε μόνο εσύ κι εγώ
Mα όταν κοιτάζω εμπρός στον άσπρο δρόμο
Yπάρχει πάντα κάποιος άλλος που βαδίζει πλάι σου
Γλιστρώντας τυλιγμένος σε μια σκούρα κάπα, κουκουλωμένος
Δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα
-Μα αυτός εκεί, απ' τ' άλλο πλάι σου, ποιός είναι;
Ποιος είναι αυτός ο ήχος ψηλά στον αέρα
Μουρμουρητό μητρικού θρήνου
Ποιες είναι αυτές οι ορδές που συνωστίζονται κουκουλωμένες
Σ' απέραντες πεδιάδες, σκοντάφτοντας στη ραγισμένη γη
Ζωσμένες απ' τον χαμηλό ορίζοντα μονάχα
Ποια είναι η πόλη πέρα απ' τα βουνά
Διασπάται, μετασχηματίζεται, εκρήγνυται μες στον μενεξεδένιο
αέρα
Πύργοι που πέφτουν
Ιερουσαλήμ, Αθήνα, Αλεξάνδρεια
Βιέννη, Λονδίνο
Εξωπραγματικές
Σελ. 59
…Την ίδια εκείνη εποχή, οι καταστροφές, οι ανατροπές, η κοινωνική και οικονομική αστάθεια και η παντός είδους αναρχία που προκάλεσε ο πόλεμος, οδήγησαν τον Έλιοτ σε μεγαλύτερη εσωστρέφεια. Η συνειδητοποίηση μιας νέας κατεύθυνσης και μιας νέας «αποστολής» διαφαίνονται στην Έρημη Χώρα [The Waste Land] (1922). Η Έρημη Χώρα, κυρίαρχο θέμα της οποίας είναι το κενό και η ασημαντότητα της ύπαρξης όταν δεν υπάρχει πίστη, ή τουλάχιστον μια εσωτερική σταθερότητα, χαρακτηρίζεται από τον τελετουργικό λόγο, την αυστηρότητα στη δομή, καθώς και από την συχνή χρήση υπαινιγμών και συμβόλων. Στην κατάθλιψη που διαπνέει το ποίημα, αντιπαρατίθεται η ελπίδα νοήματος που προσφέρει η θρησκευτική πίστη. Εδώ, και από εδώ και πέρα, ο λόγος του Έλιοτ γίνεται πλέον υπερβολικά πυκνός, σχεδόν ασφυκτικός. Παλιά θησαυρίσματα του από αναγνώσεις των Γραφών, της Ιστορίας, της Μυθολογίας, της Φιλοσοφίας, ενσωματώνονται στο κείμενο του στην αρχική τους μορφή, που συχνά συμβαίνει να είναι σε αρχαία αγγλικά, λατινικά, σανσκριτικά, ή σε κάποια ευρωπαϊκή γλώσσα. Παράλληλα, γίνεται πλήθος αναφορών σε γεγονότα και καταστάσεις. Κάθε στροφή του Έλιοτ κουβαλά πλέον ένα τέτοιο φορτίο παραπομπών που θα μπορούσε να βουλιάξει το ποίημα - αν αυτό δεν ήταν τόσο ρωμαλέο και αυθύπαρκτο.
Σελ. 10-11
Τ.Σ.Έλιοτ
Εισαγωγή-Μετάφραση - Παυλίνα Παμπούδη
Εκδόσεις Printa, 2003
Ετικέτες Τ.Σ.Έλιοτ
"τέχνη είν' η συγκίνηση που σε τινάζει πάντα στον αέρα"
Νίκος Καρούζος (1980, Τα ποιήματα Β',ΙΚΑΡΟΣ, σ.41)
Ωστόσο λίγο παρακάτω, σ.45, ο ποιητής μαρτυρεί την προφορική αλήθεια μας ("Προφορική είναι πάντα η αλήθεια, τα γραφτά μας αποκοπτόμενα με του αστάθμητου το αυθεντικό πολύφωνο ψαλίδι.")
Εσείς, Χοιροβοσκέ, πόσο χρειάζεστε - πραγματικά - τον διανοούμενο, νομπελίστα, λάτρη του Brandley ποιητή ;
Posted by metabasis | 7:15 μ.μ.
metabasis,
Καθόλου έως πάρα πολύ, μιας και αυτό που συγκινεί εμένα προσωπικά τουλάχιστον είναι οι εσωτερικές στάσεις και όχι οι λέξεις!
Aν η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος θα είναι η προσευχή τότε η γραμματική της θα είναι η σιωπή.
Posted by Γεώργιος Χοιροβοσκός | 10:47 π.μ.
ugg boots on sale
nike free run
replica watches
soccer jerseys
adidas shoes
under armour outlet
canada goose
michael kors outlet online
canada goose
coach factory outlet
201711.17wengdongdong
Posted by Unknown | 2:57 π.μ.