« Επιστροφή | e.e. cummings - 33x3x33 » | Αλέξανδρος Κοσματόπουλος - O Aγρός του αίματος » | Zήσιμος Λορεντζάτος – Κ.Καβάφης » | Πάνος Θεοδωρίδης – Άγιος Παράμονος » | Zαν Μπωντριγιάρ – Η κοινωνία της κατανάλωσης. » | Kάλλιστος Ware – Η πρόκληση της επόμενης Χιλιετίας. » | Philip Sherrard – Ο βιασμός του ανθρώπου και της φ... » | Ιωάννης Ζηζιούλας – Είναι ο άνθρωπος ελεύθερος; » | Δημήτρης Χατζής – Η Παράδοση. » | Δημήτρης Χατζής – Τι είναι «Εθνικό». »

Γιώργος Σεφέρης - Επιστολή Νο 62

Image Hosted by ImageShack.us

…Τώρα μόνο σε τούτο θέλω να επιμείνω με όλη μου τη δύναμη: όση απογοήτευση, πίκρα, απελπισία κι αν μου έχει δώσει ο τόπος, πάντα βρήκα, και στις χειρότερες στιγμές, κάποια χειρονομία, κάποια ματιά, κίνηση η έκφραση ενός άγνωστου προσώπου, στην πόλη ή στην ύπαιθρο, που μου έδωσε την ελπίδα, που ήταν σα να μου λέει πώς η πίστη μου δεν ήταν στραβή.

Νομίζω ότι το μεγάλο δράμα σήμερα στην πατρίδα δεν είναι ο κοσμάκης που παλεύει πώς να τα βγάλει πέρα, αλλά οι «μορφωμένοι» που ποτέ δεν ήταν τόσο ξεπεσμένοι όσο σήμερα: έχεις αναμετρήσει, από τότε πού ξενιτεύτηκες, τι βιομηχανία άρλούμπας και τραμπουκισμού είναι η σημερινή πνευματική μας κατάσταση; Όταν είναι τέτοιοι πως να μην απλώσουν την αμνησία, την ύπνοβασία, θα 'λεγα, σ' όλη τη χώρα; — Ποια είναι η αντιστοιχία της Ελλάδας του Σικελιανού με τους ανθρώπους που διασταυρώνω;—· ρωτάς και η αντιστοιχία του Σολωμού, του Κάλ­βου, του Καβάφη, του Παλαμά ποιά ήταν; Ποιό να ήταν το πραγμα­τικό κοινό τους; ρωτήθηκα κάποτε. Αλλά θα πηγαίναμε μακριά κουβεντιάζοντας για τους ποιητές. Εκείνο που είναι πιο άμεσο και ανατριχιαστικό είναι όταν ρωτηθούμε τι σωστό κάνει το πανεπιστήμιο, η ακαδημία, η παιδεία μας γενικά και οι υπεύθυνοι γι' αυτήν — όλα, μοιραία, πάνε κατά διαβόλου. Αυτοί νεγροποιούν τον κόσμο. Γι' αυτό κάνε τη δουλειά σου όπως την αγαπάς, όχι για να βρεις απήχηση

— (παραμονή πρωτοχρονιάς)

όχι για να βρεις απήχηση, έλεγα, ή τίποτε παραπλήσιο, άλλα για να έχεις παστρικιά τη συνείδηση σου πώς έκανες ό,τι μπορούσες για ν' αντισταθείς σ' αυτά τα φρικαλέα καμώματα…


Απόσπασμα από την επιστολή Νο 62 του Σεφέρη προς Λορεντζάτο.
«Γράμματα Σεφέρη Λορεντζάτου»
(1948 – 1968)
Εκδ. Δόμος.
Σελ. 134-135.

Ετικέτες

"Ολόκληρη η σταδιοδρομία πολλών από τους μεγαλοσχήματους ή επίσημους ακαδημαϊκούς προμαχώνες αλάθητα μας βεβαιώνει για τη μαύρη αλήθεια πως μια οποιαδήποτε διανοητική ή άλλη επίδοση, τέτοια που να εξασφαλίσει τους ανώτατους ακαδημαϊκούς τίτλους στον άνθρωπο, μπορεί με το αζημείωτο να συνοδεύεται από ένα μικρό ή απαθλιωμένο ψυχικό εσωτερικό, από ένα πλαστογράφημα του ανθρώπινου χαρακτήρα(.) δεν υπάρχει σε αυτό καμιά αντένδειξη."

Ζήσιμος Λορεντζάτος, Δόμος τ2, σ.67

Mετάβαση,
Κάνατε πολύ καλά και σχολιάσατε με αυτό το παράθεμα.

Εδώ και καιρό διαβάζω και ξαναδιαβάζω άρθρο γνωστού πανεπιστημιακού για το έργο του Λορεντζάτου... Για γέλια ή για κλάμματα δεν έχω αποφασίσει ακόμη!

Θα μπορούσατε να μας "ανεβάσετε" αυτό το άρθρο, ή να μας το "δείξετε"; Ίσως να μας βοηθήσει.

Νομίζω πως αδικείται αν δεν παραποείται ο Ζ. Λ. από το κείμενο του Θ.Β. Προσπαθεί να κατανοήσει τη "μεταστροφή" του Ζ. Λ. αλλά επιμένει να κρατά και να προβάλλει τα παλαιότερα αποσπάσματα από τις επιστολές του που δεν του ταιριάζουν. Η εικόνα μου για το Ζ. Λ. είναι ριζικά διαφορετική. (Σας ευχαριστώ για το σύνδεσμο)

Παραποιείται εν αγνοία, με ελαφρυντικό.

Στον συλλογικό τόμο π.χ. που παραπέμπει ο Θ.Β. μπορεί να διαβάσει κανείς κάλλιστα τις απόψεις του Λορεντζάτου για την "ορθόδοξη κοινότητα" η για το ποιά είναι η σχέση του με την φράση "Oι ορθόδοξοι μοναχοί σίγουρα δεν είναι φτιαγμένοι από κύτταρα σαν του Z.Λ.". Πρόχειρα μου έρχεται στο μυαλό το κομμάτι του Χρήστου Γιανναρά εκεί που αναφέρει για κάποιες Κυριακές που τον πήγαινε σε
κάποιους μοναχούς όπου κανείς δεν ήξερε που τους ανακάλυπτε.

Επίσης το ερωτημά του Θ.Β. το οποίο αρχίζει απο το "πρόκειται"

"Aπό περιγραφές φίλων του, όπως ο Γιώργος Παμπούκης, ένιωθε άνετα με τους λαϊκούς ανθρώπους που συναντούσε στις περιηγήσεις τους στο Aιγαίο.

Πρόκειται άραγε για τη ροπή των διανοουμένων προς ένα θέμα που ελάχιστα γνωρίζουν και την πεποίθησή τους ότι η αποδοχή από τον φυσικό άνθρωπο αποτελεί κάποια μορφή καταξίωσης;"

Είναι ένας υποκειμενισμός του Θ.Β. όντας ο ίδιος διανοούμενος.
Μεταφέρει ένα δικό του προσωπικό ερώτημα και θέση πρός τα έξω και όχι ένα ερωτηματικό που δεν απαντήθηκε απο τον Λορεντζάτο.

"Οι μεγάλοι άνδρες δεν αυταπατώνται ως προς την ανωτερότητά τους. Τη βλέπουν, τη νιώθουν, και παρ' όλα αυτά είναι μετριόφρονες. Όσο περισσότερα έχουν, τόσο περισσότερο γνωρίζουν όλα όσα τους λείπουν. Είναι λιγότερο ματαιόδοξοι για την υπεροχή τους απεναντί μας, και περισσότερο ταπεινοί από τη συναίσθηση της αθλιότητάς τους. Και μέσα στα αποκλειστικώς δικά τους αγαθά που κατάχουν, είναι πάρα πολύ λογικοί για να κομπάζουν για κάποιο δώρο που δεν το έφτιαξαν οι ίδιοι. Ο σωστός άνθρωπος μπορεί να υπερηφανεύεται για την αρετή του, διότι είναι δικό του κατασκεύασμα. Όμως, γιατί ο μυαλωμένος άνθρωπος να υπερηφανευτεί; Τί έκανε ο Ρακίνας για να μην είναι Πραντόν; Τί έκανε ο Μπουαλώ για να μην είναι Κοτέν;"

J.J.Rousseau, Αιμίλιος, Πλέθρον, τ2 σ58-59

Δημοσίευση σχολίου

Σύνδεσμοι

eXTReMe Tracker